سید آرمان دکه ای متولد شهر کرمانشاه
جد پدری مادر هر دو از صاحب سبک ها و دارای روایتی مجزا از ساز تنبور می‌باشند و تقریبا نزدیک به 1000 سال است که این ساز در بین این دو خانواده حفظ و اشاعه شده و می‌شود ایشان به دلیل قرار گرفتن در محیط خنیاگران موسیقی و نامداران ادبیات کرد به روش آنان موسیقی و ادبیات کرد را پی گرفته و نا آوران در گذشته از جمله شیخ امیر که کوکی به نام شیخ امیری مزین است به اسم حضرتش و سید فرضی از جد مادری و سید ابراهیم دکه ای از جد پدری را می توان نام برد ،او در محیطی سر شار از شعر و ادب کرد پرورش یافت و توانست در پانزده سالگی آغاز به تدریس ساز تنبور به سبک دو خانواده دکه ای و قزوینه کرد.در عنفوان نوجوانی برای وارد شدن به دنیای موسیقی سنتی ساز تار را به عنوان ساز شهری به صورت علمی نزد استا چیره دست سید محمد زنوری از شاگردان استاد حسین علیزاده ادامه داد و در میانه را از داشته های استاد فریبرز عزیزی و استاد پیر عطایی بهره جست و از مستر کلاسهای استاد حسین علیزاده نیز با بذل توجه استاد زنوری راه پیدا کرد پیشتر این ها نیز وارد دانشکده موسیقی شد تا به صورت درستی موسیقی را می بگیرد و در آنجا هم از مرحوم استاد رحمان مرادی از شاگردان استاد محمد رضا لطفی درس موسیقی گرفت در سن جوانی همکاری با استاد بی همتای موسیقی شهرام ناظری به همت گروه موسیقی فردوسی به مدت یک دهه ادامه ی فعالیت داشت که نتیجه آن کنسرت‌های متعدد دکه ای با ایشان دراور شاهنامه فردوسی و ضبط تصویری کار شاهنامه داستان قیام کاوه آهنگر و همچنین کار صوتی شاهنامه کردی داستان نبرد رستم سهراب بود به مدت دو سال در کنسرت های استاد داود آزاد همکاری کرد و همچنین اولین ورک شاپ تنبور ایران را به همراه ریاست موسیقی نواحی ایران در آن سال استاد دکتر بهمن کاظمی در فرهنگستان هنر ایران برگزار کرد و مدتی نیز ریاست بخش فرهنگی شاهنامه و اساطیر فرهنگستان هنر را داشته که حاصل آن ترجمه یازده جلد از داستان های شاهنامه کردی است که یک مجلد آن توسط فرهنگستان هنر ایران به نام داستان سوک سیاوش به روایت الماس خان کندوله ای با سی دی صوتی خوانش کردی و فارسی با صدای ایشان همراه با ده ساعت آهنگ سازی و مقام نوازی به چاپ رسیده است .
